Birinci yılında Gezi’yi anarken

Geçen yıl yaşananları, kimileri dış mihraklar kolaycılığıyla kimileri de orta sınıfın isyanıyla açıklamaya çalıştı. Ne istihbaratçıyım ne de sosyolog. Dolayısıyla kesin ve doyurucu bir tahlil yapamazsam beni bağışlayın. Ama izin verin bir deneme yapayım. Bazı sorular sorarak olayın değerlendirilmesine katkı sağlamaya çalışayım.

Anlamak için sorgulamak

Dünyayı verelim çocuklara

Bugün SBF'de  öğrenciler boykottaydı. Ders yoktu.

Boşluğu fırsat bilip gazetedeki arkadaşlara "Hoşça kalın" demek için uğradım. Televizyonda İstanbul'dan Berkin'in cenazesinden canlı görüntüler vardı.

Sevgili Muharrem Sarıkaya ile sohbet ederken Nazım Hikmet'in aşağıdaki şiirini okudu. Ben de sizlerle paylaşmak istedim.

Dünyayı verelim çocuklara
hiç değilse bir günlüğüne
allı pullu bir balon gibi verelim oynasınlar
dünyayı çocuklara verelim
kocaman bir elma gibi verelim
sıcak bir ekmek somunu gibi
hiç değilse bir günlüğüne doysunlar
bir günlük de olsa öğrensin dünya arkadaşlığı
çocuklar dünyayı alacak elimizden
ölümsüz ağaç dikecekler

#berkinelvanölümsüzdür

Berkin Elvan

Biraz önce duydum. Aylardır süren mücadelede yorulmuş. Gencecik bir can bu dünyadan göçüp gitmiş.

İçim yandı.

Ben daha yirmili yaşlarımın başındayken yararlı arkadaşlarını hastaneye, ölülerini mezara götüren bir neslin üyesiyim. Hakan Yurdakuler’leri unutmadım.

Hele Erdal Eren’i. 12 Eylül’ün faşist cuntacıları tarafından yaşı büyütülerek idama gönderilen o yiğit fidanı hiç unutamadım.

Benim tanıdığım yurtseverlerin tek amacı vardı: